Laura Mura: S'Enna e sa Musca

- S’enna e sa musca -
S’enna essiat a passillai, ca fiat in coru lunàdiga
No sciat mai ite pentzai
S’enna s'essiat, in fora ddui fiat, cuau, su verau
Zrùmmiat sa musca e parrit una mùsica,
Musca chi no podìat intrai in sa dommu, mai, no podìat.
Su contu nat: “in cussa diì, cuss’enna chi creiat chi fiat soti sua serrai,
A castiai ua musca innia pentzat chi, po serrai, tocat a obèrriri is antas”
S’enna megat a si cuai, ca tropu sobi dd'alluscat,

Ci at a mancai ca issa no torrit mai...
S’enna pentzat: “chini at èssiri intrau?”

Laura Mura est un'artista de Casteddu. At cumintzadu su percùrsu musicale sou dae sende minoredda e a sèighi annos est essida a cantare pro sa prima borta. A pustis de medas esperièntzias musicales, in su 1996 at cumintzadu una bella collaboratzione cun su grupu de trip hop e jazz eletrònicu Mucca Macca, cun issos at pubblicadu duos discos in ue issa est siat sa boghe e siat composidora de paritzas cantzones.  In su 2011 at publicadu unu discu a sa sola interessante meda, "Il mio disco" in ue b'at cantzones iscritas, musicadas, arrangiadas e cantadas totu dae issa. In sardu, inglesu, frantzesu, rumenu, arabu, giaponesu e italianu.
Cun sa cantzone S'Enna e sa Musca, at bìnchidu su prèmiu Parodi 2011 pro menzus mùsica e menzus arrangiamentos.
Sa mùsica de Laura Mura est una frina de àera frisca in su mundu musicale sardu, pro s'originalidade de sas melodias e de sos arrangiamentos e pro sa bellesa de sa boghe sua.
In custas dies Laura est sonende peri sa Sardigna cun sos àteros musicistas chi l'acumpangiant in subra su parcu:

foto G. Demontis

Sa Cantone de Aengus su Vagabundu

Tando so bessidu a su buscu de nùtzola,

Ca intro de sa conca giughio unu fogu  ,

E segadu e iscorzoladu apo una naitzola,

E a unu filu aggantzadu apo una mura;

E cando mariposas biancas sunt bènnidas a bolu,

E isteddos comente mariposas fint a lampalughe,

Ch'apo lampadu sa mura in sa currente

E tentu ch'apo una trota minore de prata.

Poi chi che l'aio posta in terra

So andadu a sulare su fogu morinde,

Ma carchi cosa at fatu istrimuzu,

E calicunu m’at mutidu cun su numene meu:

Fit diventada una pisedda de lughe

Frores de mela in sos pilos

M’at mutidu cun su numene meu e est’isparida

In s’aera lughente.

So imbetzadu camminande

Peri sos montes e sas baddes,

Ma giai apo a ischire a ube ch'est andada,

E l’apo a basare in sas lavras e l’apo a leare sa manu;

E amus a passizare in s’erba arta pintirinada,

E amus a boddire finas a sa fine de sos tempos

Sas melas de prata de sa luna,

Sas melas de oro de su sole.

William Butler Yeats (Dublin, 1865- Roquebrune-Cap-Martin, 1939)