Tando so bessidu a su buscu de nùtzola,
Ca intro de sa conca giughio unu fogu ,
E segadu e iscorzoladu apo una naitzola,
E a unu filu aggantzadu apo una mura;
E cando mariposas biancas sunt bènnidas a bolu,
E isteddos comente mariposas fint a lampalughe,
Ch'apo lampadu sa mura in sa currente
E tentu ch'apo una trota minore de prata.
Poi chi che l'aio posta in terra
So andadu a sulare su fogu morinde,
Ma carchi cosa at fatu istrimuzu,
E calicunu m’at mutidu cun su numene meu:
Fit diventada una pisedda de lughe
Frores de mela in sos pilos
M’at mutidu cun su numene meu e est’isparida
In s’aera lughente.
So imbetzadu camminande
Peri sos montes e sas baddes,
Ma giai apo a ischire a ube ch'est andada,
E l’apo a basare in sas lavras e l’apo a leare sa manu;
E amus a passizare in s’erba arta pintirinada,
E amus a boddire finas a sa fine de sos tempos
Sas melas de prata de sa luna,
Sas melas de oro de su sole.
William Butler Yeats (Dublin, 1865- Roquebrune-Cap-Martin, 1939)
